ASLA YALNIZ OYNAMAYACAKSINIZ: TÜM CM ve FM'CİLER BU SİTEDE BİRLEŞİN

Belki adım Ali değil de başka bir şey olsaymış, hayatta şu anda olduğum kişi olamazdım kesinlikle... Hz Ali'yle aynı adı taşımak, Hz Musa, Hz İsa ve Hz Muhammed'le dünya tarihinin ilk dört büyük kutsal devrimcilerinden birinin adını taşımak, onların hayatını okuyup öğrendiğim günden itibaren hayata başka türlü bakmamı sağladı:

Kim olursan ol, bir misyonun olsun yeter yaşamaya!

Allah rahmetli dedemden razı olsun: Beni büyütürken bir yandan bu dört kutsal devrimciyi The Beatles, Zico, George Best ve Johan Cruyff'la beraber aynı hayat dersinin içinde derinleştirdi, insanlık çerçevesinde ufkumu sonsuzluğa açtı...

Dedem öldükten sonra onun geride bıraktığı boşluğu hiçbir şey asla dolduramadı ama bir olgu, daha doğrusu çok ustaca oyunlaştırılmış bir toplumsal olgu olan futbol sayesinde acım hafifletti (Tabii ki en güzel müziklerin fonunda)... Dedemden teknik direktör gibi düşünmeyi, insanlarla empati kurmanın yaşamın en önemli sırrı olduğunu anladım... Tam da onu kaybettikten sonraki günlerde onun yokluğunda dünyanın sonunun geldiğini hissederken Championship Manager hayatıma giriverdi... Ne der Hz Ali: "Bana hayatta tek kelime öğretenin kırk yıl kölesi olurum" Ben bugün futboldan ne öğrendiysem önce dedem ve babamdan sonra da Championship Manager'dan öğrendim. Sonra oyunu hazırlayanlar boşandı Football Manager oldular ama ben ayrıldıklarında anne ve babasını aynı ölçüde sevmeye devam eden küçük saf bir çocuğun edasıyla ikisini hiç birbirinden ayrımadım ve kısaca CMFM demeyi uygun gördüm...

Aslında CMFM'ye karşı hissettiğim tüm duyguları yazmaya kalksam ortaya ölümsüz usta Tolstoy'un "Savaş ve Barış"ı kadar uzun bir eser çıkar. Yine de birkaç anektoda yer vermezsem rahat hissedemem:

Askerlik denen hiç de bana sorulmadan yollandığım ve bana karşı olmasa da etrafımdaki mütevazı Anadolu çocuklarına karşı bir takım asla Türk bayrağını omuzlarında taşımaya layık olmayan insanlıktan nasibini almamış sözde komutanların yaptıkları karşısında hissettiğim acıları yine gece yarıları sabahlara kadar gizli gizli oynadığım CMFM'lerle atlattım. Bir gün sözde komutanın herkesin ortasında hiç içi sızlamadan haksız yere dövdüğü bir askeri yanıma aldım. Çocuk o sözde komutanı öldürmeye kesin kararlıydı ve benim askerlik yaptığım yerde gerçekten de bir ay önce benzer bir sebepten, sözde bir komutan bir askerin annesiyle ilgili cinsel fantezilerini herkesin ortasında küfüre döktüğü için o asker önce o sözde komutanı sonra da kendini vurmuştu hiç gözünü kırpmadan. Öyle bir yerde Hz Muhammed'in, Hz Ali'nin, Hz İsa'nın, Che'nin, dedemin insanlığa bıraktıklarını harmanlayıp ayakta durmayı başardım ve kimseyi öldürmeden geri döndüm. Ama o CMFM olmasaydı sadece o gece sözde komutanı öldürmekten vazgeçirdiğim asker değil, bizzat kendim de katil olabilirdim. O gece, niyeti bozmuş askeri gizlice görevli olduğum odaya soktum... Çok ama çok hasta Fenerbahçeliydi. ve ben hayatımda ilk kez Fenerbahçe'yi çalıştırdım, o çocuğun Fenerbahçe kazandıkça gülen yüzünde futbolun renkler üstü sıcaklığını yüreğimde hiç olmadığı kadar hissettim. Sabah olduğunda Fenerbahçeli asker çoktan komutanını öldürmekten vazgeçmişti çünkü Ali Ece yönetimindeki sarı lacivertliler finalde Real Madrid'e 5 atarak Şampiyonlar Ligi şampiyonu olmuştu... Tabii ki o sezon Fenerbahçe'nin santrforu Maxim Tsigalko, sağ beki Mike Duff, oyun kurucusu Raed Wial'dı...

Daha az tehlikeli ama bir o kadar unutulmaz CMFM hatıram da Yapı Kredi Yayınları'nda çalışırken bugün futbolu bu kadar sevmemde büyük katkısı olan bir başka arkadaşım (ki arkadaştan öte ama gel de niteleyecek bir sıfat bul!) Barış Tut'ladır... Belki de dünyada beraber çalışması en eğlenceli patron olan Enis Batur çok derinlikli bir aydın ve Rimbaud ayarında bir şair olmasının yanı sıra iflah olmaz bir futbol delisiydi de... Üç ayrı kuşaktan üç farklı insan olan Barış Tut, Enis Batur ve Ali Ece'yi buluşturan üçümüzün de futbolun dünyadaki tüm oyunlardan daha şiirsel olduğunu hissetmemizdi. Ama Enis Bey'in bilgisayarlarla ilişkisi o zamanlar e-mail atıp netten kitap okuyabilme düzeyindeydi... Bizse Barış Tut'la aynı anda netten kitap okuyup mailleşirken bir yandan da CM 97-98 oynamayı başaran yeni kuşak tatlı iş sahtekarlarındandık... Barcelona'yı Cruyff'a sebep hep sevmişken Cruyff sonrası pek de tutmazdım ancak Barış Tut beni sıkı bir Barcelonista yaptı... O gün de o varken Barça'yı çalıştırmak bana düşmeyceği için ben Atletico Madrid'i o Barcelona'yı çalıştırıyordu. Enis Bey de her zamanki gibi arada futbol ve şiirin birbiriyle ne kadar duygudaş olduğu üzerine sohbet etmek için aramızda dolaşıyordu. Ve o ana kadar içeride amirimiz astımız üstümüz olan kimseye çaktırmadan CMFM oynamaya devam eden muhteşem ikili benim "Jan Suchoparek'i aldım, şimdi oynayalım da görelim" bağırışımla birbirine girdi... Tam o esnada Enis Batur sen de o zaman "John Curtis'i al" demesiyle hem mesai saatinde editörlüğün yanı sıra ücret almadan teknik direktörlük de yapıyor olmamız ortaya çıktı hem de "Enis Batur da mı mesai saatlerinde CMFM oynuyor yoksa" sorusunu sormamıza neden oldu. Aslında CMFM oynayan Enis Bey değil, oğluydu... Daha da güzeli Enis Batur bizi kovmadı (kovulmamız için daha çok ciddi binlerce neden varken de hiç kovmayacaktı) aksine yanımıza oturup bizle taktiklerimiz üzerine tartıştı...

Bu oyun, CMFM öyle bir hastalık ve de tedavi ki aynı anda, manken kız arkadaşımı ekmek, final sınavına bir saat geç gitmek, iş görüşmesine hiç gitmemek gibi durumlara sebep olurken, bana bir hayatın içinde bin hayat yaşamamı sağlamıştır. Wigan'a gittiğimde saatlerce bir umutla onlara 5 sezonda 3 FA Cup kazandırmış teknik direktör Ali Ece olarak şehir meydanında heykellerimi aramam, aralıksız 48 saatlik Liverpool teknik direktörlüğümden sonra TV'yi açıp yayınlanan maç öncesinde Anfield'ın duvarlarında Bob Paisley ve Kenny Dalglish'in suretlerinin yanında kendi suretim var mı diye ısrarla bakmam kimine göre artık deliliğin de ötesinde ama benim için hayatın anlamının ta kendisi ve insanın bu hayatta hayalleri kadar varolduğuna inanan birisi için hayatın gerçek tılsımı...


En güzel futbol rüyalarını zihninizden çıkarıp kuruyup yeniden giyilmesi için internetin ayışığı misali sonsuzluğuna asmaktır CMFM... Futbol, bir oyunun çok daha ötesi; CMFM ise oyun içinde oyun olarak oyunun daha da ötesindeki sonsuz düşler vahası... Biliyor musunuz son 10 yıldır başka hiçbir oyunla oynamadım ben, herhalde oynamacağım da çok büyük ihtimalle... Bu yazıyı da durup dururken yazmadım... Bundan yaklaşık altı ay önce FourFourTwo yazı işleri müdürü olarak her gün gelen yüzlerce mailden bir tanesi bu hayattaki tek deli olmadığımı bana anlatırken aslında sadece Türkiye'de 10 binler, 100 binler olduğumuzu ispatlıyor, dışarı çıkıp CMFM oynamamış insanlara "ne kadar çok şey kaçırmışsınız yazık" edasıyla bakmama sebep oluyordu...

Mail, CMFMFAN'ın (http://www.cmfmfan.com/) kurucusundan gelmişti. Tek istedikleri dünyanın en güzel dergisi olarak niteledikleri FourFourTwo'ya CMFM ile ilgili bir şeyler karalamaktı. İlk yazıyı yolladıklarında ilk olarak dışarından fazla çaktırmasa da bir başka CMFM delisi Mustafa Sapmaz'a gösterdim yazıyı; aynı anda "Ne karalaması tam sayfa onlara feda olsun" kararı çıktı... Gerisi de geldi, yalnız değildik aslında o sabahlara kadar sevgiliyi, anne babayı, arkadaşları ekip içine gömüldüğümüz oyunun sonsuz derinliklerinde... İnsan çok mutlu hissediyor kendini... http://www.cmfmfan.com/ adresini açıp incelerken bir baktım sabah olmuş, her şeyi satır satır okumuşum tıpkı zamanında CMFM oynarken olduğu gibi... Gözlerimi kapar kapamaz da şöyle bir rüya gördüm: Anfield gibi bir stadımız vardı, içinde herkes hep beraber CMFM oynuyordu, öyle kalabalık ve o akdar mutluyduk ki ekrana sığmıyorduk. Sabah uyandığımda ise yine CMFM'nin kurucusundan şu maili alınca, "Tamam" dedim, "Rüya falan değilmiş, CMFM belki de bu hayatta aslında rüyadan ibaret olan gerçeğin keşmekeşinde en büyük gerçek yani en güzel hayalmiş..."

"Abi site 2 Şubat 2006 tarihinde yayına başladı. Aslında Aralık 28'inde açılacaktı ancak gram teknik bilgi bilmediğimden siteyi açık hale getirmem dahi neredeyse 3 ayımı aldı. Kısacası web üzerine hiçbirşey bilmeden bir çılgınlık denemek istedim. Daha önce futbol oynadım sakatlık ve özel hayat sebebiyle bıraktım, ardından Malatyaspor'da, Malatyaspor'un dergisinde görevler aldım ancak bu dönemlerin hepsinde 98 yılından buyana her daim CM oyunu oynayan birisiydim ve bu oyunu sevenleri bir araya toplamak en büyük hayalimdi. O dönemde olabildiğince berbat bir bilgisayarla bu siteyi kurma aşamasına girdim, ilk 6 ay hatırlarım yöneticiler konu açıp, kendimiz yanıtlıyorduk. Online rakamımız 13'e ulaştığı gün mesela sevinç gösterisinde bulunmuştuk. Şimdi 120 bin kişilik bir şehir olduk resmen. Günde 10 bin farklı insan siteye giriyor. Benim en büyük hayalim, başkalarınıda hayalini gerçek yapabilmekti, bu sebepten bu siteye ayırdığım öğrenmci olmama rağman harcadığım paralarla orta sınıf bir araba alabilir, ayırdığım zamanlada tahmini olarak 4-5 yabancı dil öğrenebilirdim. Halada öyle gram maddi getiris olmamasına rağmen ben ve 20 kişilik dev ekiple, oyun için dosyalar yapıyoruz, incelemeler - rehberler yazıyoruz, veritabanı güncellemesi için Sigames'ten tebrik alıp 40 ligi tek tek günceleyip, sene de 300 den fazla canlı maç izliyoruz, sadece oyunla kalmayıp hem futbol hemde diğer sporlarla alakalı çalışamlar, makalaleler yazıyoruz, bir nevi devasa blog üsulu çalışmaya devam ediyoruz. Abi sensin diye içten diyorum ben CMFMFAN'ı aç kalsamda bir daha kapatamam, o kdr emeğim varki anlatamam sitede, sadece benim değil, herkes öylesine candan işler yapıyorsuki sanarsın ben ücret ödüyorum. Aslında gönül işi hepsi. CMFMFAN bana göre vefa'nın paylaşımın Türkiye'de ki en büyük adreslerindendir. Futbol camiasında da örnek gösterilecek tek yerdir, tekbir kuruş olmadan aylarca günlerce ürettiği oluyor insanların. Bu sitede benim anılarım var, mesela bakıyorum bu logoyu tasarlarken bunları yaşıyordum, şu yamadayken sevgilimden ayrılmıştım ağlıyordum falan. İleride iyice ekonomik olarak özgürlüğümü kazandığımda dahada iyi şeyler yapıcam belki dergi çıkaracam site adına belki fanzin bilmiyorum. Belkide resmi data yapımcısı olucam, ama ne olursa olsun içerimizdeki o anarşist ruh bozulsun istemiyorum. Bazen aşırı büyümekten ve artık bilinmekten sıradanlaşır gibi olan durumları hemen marjinale çekiyorum. Çünkü ben kartelci olmak değil, içeriden hangi zırva çıkarsa dökülsün bu sitede diye kurdum. Dışarıda ne kadar üçkağıt, pislik olsada gerçek olamayan sanalda tek gerçek ve huzur bulduğum şey CMFMFAN benim için. Böyle olmasaydı siteyi kurudğum gün bir lafımla gelen bu camianın önde gelen adları hala benle olmazdı. Bugün Antrenman bilimlerinde doktora yapmış insanlardan, tribün çocuklarına kadar herkesin bir arada bulunduğu sosyal bir platformuz. Böyle bir oluşumda tetikleyicisi olmak benim için ciddi anlamda büyük onur. Face'de bizim sitenin logosunu görünce yazdığım yorum gibi, CMFMFAN; "Evladım..."

...................................................
Her gün böyle olsun 6'da 1 yapalım hiç mesele değil...